niepoprawny — niepoprawnyni 1. «niezgodny z ustalonymi prawidłami, zasadami; błędny, wadliwy» Niepoprawne wyrażenia, zwroty. 2. «taki, który nie chce lub nie daje się poprawić, nie wykazujący poprawy; zatwardziały» Niepoprawny kłamczuch, łakomczuch.… … Słownik języka polskiego
odpłacić — pięknym za nadobne «odwzajemnić się tym samym, najczęściej złem za doznane zło, zrewanżować się»: Ale los zemścił się na „moralnej” hrabinie za jej złośliwości i odpłacił jej pięknym za nadobne. Wnuk i generalny spadkobierca autorki pamiętników,… … Słownik frazeologiczny
odpłacać — Odpłacić pięknym za nadobne «odwzajemnić się tym samym, najczęściej złem za doznane zło, zrewanżować się»: Ale los zemścił się na „moralnej” hrabinie za jej złośliwości i odpłacił jej pięknym za nadobne. Wnuk i generalny spadkobierca autorki… … Słownik frazeologiczny
grzesznik — m III, DB. a, N. grzesznikkiem; lm M. grzesznikicy, DB. ów «człowiek grzeszący, popełniający grzechy» Niepoprawny, wielki, zatwardziały grzesznik … Słownik języka polskiego
kłamczuch — m III, DB. a; lm M. y, D. ów, B.=M. (także B.=D. tylko o mężczyznach) pot. «ten, kto mówi nieprawdę, zmyśla, kłamie, zwłaszcza w drobnych sprawach» Niepoprawny kłamczuch … Słownik języka polskiego
koślawy — koślawywi «krzywy, powykręcany, niezgrabny; mający krzywe nogi» Koślawy stół. Koślawe nogi, obcasy, litery. przen. «niepoprawny, pełen usterek, błędów» Koślawy styl. Koślawa polszczyzna … Słownik języka polskiego
łamany — łamanyni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. łamać (p.) łamany w użyciu przym. ∆ Łamana polszczyzna, francuszczyzna itp.; łamany język (polski, francuski itp.) «język polski, francuski itp. zły, niepoprawny, język z błędami, ze złą wymową» ∆ Dach … Słownik języka polskiego
niegramatyczny — «niezgodny z zasadami gramatyki; niepoprawny» Niegramatyczny sposób mówienia. Niegramatyczny zwrot. Niegramatyczne wyrażenie … Słownik języka polskiego
niepoprawnie — przysłów. od niepoprawny a) w zn. 1: Mówić, pisać niepoprawnie. b) w zn. 2: Ktoś niepoprawnie naiwny … Słownik języka polskiego
niepoprawność — ż V, DCMs. niepoprawnośćści, blm rzecz. od niepoprawny a) w zn. 1: Niepoprawność tekstu, wymowy. b) w zn. 2: Niepoprawność recydywisty … Słownik języka polskiego
